1. Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Σαμοθράκη, μέσα σε μια οικογένεια παραδοσιακών μουσικών, ήρθατε στην Αθήνα για να ανοίξετε τα φτερά σας στον καλλιτεχνικό-μουσικό χώρο. Σε τι ηλικία έγινε αυτό το βήμα και πώς αντιμετωπίσατε τις όποιες δυσκολίες αρχικά;

Στα 18 μου βρέθηκα Αθήνα. Είναι πολύ δύσκολο να προσαρμοστείς από μια πολύ μικρή επαρχία, σε μια τόσο μεγάλη και σκληρή πόλη την Αθήνα. Ασφαλώς πέρασα από πολλές δύσκολες συνθήκες και μάλιστα όχι τόσο στην αρχή που ήρθα, όσο τα επόμενα χρόνια όταν άρχιζα να διεισδύω περισσότερο και να γνωρίζω το χώρο και τις παγίδες του, οι οποίες φυσικά δεν αφήνουν αλώβητο. Ωστόσο με πολύ υπομονή κατανόηση, σκληρή δουλειά και αυτοπεποίθηση και με μια καλή οικογένεια να σε στηρίζει έστω και τηλεφωνικά (διότι οι γονείς και ο αδελφός μου ζουν Σαμοθράκη) όλα ξεπερνιούνται…

 

2. Η αληθινή τέχνη χρειάζεται αφοσίωση, πάθος και αγάπη. Εσείς χρειάστηκε να θυσιάσετε κάτι προκειμένου να αφιερώσετε τον περισσότερο χρόνο σας στο Ακορντεόν και να καταξιωθείτε ως Ακορντεονίστα; Το μόνο που θυμάμαι έντονα τα πρώτα χρόνια είναι να μου λένε γνωστοί και φίλοι ‘’παμε για καφέ?’’ και να παίρνουν πάντα την απάντηση δε προλαβαίνω έχω δουλειά. Ασφαλώς είχα έναν δικό μου τρόπο ζωής οργανωμένο στα μέτρα μου, με τις δουλειές, τη μελέτη, τα στούντιο, τις συνθέσεις μου, τις συναυλίες τις πρόβες και όλα αυτά που εμπεριέχει η ζωή ενός καλλιτέχνη. Το ‘‘παμε για καφέ ‘’ μου φαινόταν ανόητο και βαρετό και πάντα απορούσα τι στο καλό βρίσκουν στο να κάθονται σε μια καφετερία και να περνά ο χρόνος χωρίς νόημα…? Αυτό φυσικά με τα χρόνια ισορρόπησε και βρήκε και το νόημα του, αλλά σίγουρα πάντα με μέτρο…

 

3. Ως συνθέτης με ποια είδη μουσικής έχετε πειραματιστεί στα μέχρι τώρα προσωπικά σας άλμπουμ; Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια; Όπως θα ξέρετε ύστερα από μια μεγάλη σε σύντομο χρονικό διάστημα προσωπική δισκογραφία με πολλά ήδη μουσικής με δικές μου συνθέσεις αλλά και πολλές διασκευές ασφαλώς θα ήταν ιεροσυλία να πω ότι μου αρέσει ένα είδος μουσικής μόνο. Υπάρχει μεγάλη αγάπη και αφοσίωση σε πολλά στυλ μουσικής… Επόμενα σχέδια πολλά εφόσον βρίσκομαι σε μια από τις καλλίτερες φάσεις της ζωής μου με τον άντρα μου και τη κορούλα μια όμορφη οικογένεια που μου έχει δώσει μεγάλη έμπνευση και όρεξη … Ετοιμάζουμε μαζί με τη συγγραφέα και στιχουργό Ευανθία Μάγνη που γράφει το ελληνικό αλλά και τούρκικο στίχο πολλά καινούρια κομμάτια για ντουέτα ελλήνων με τούρκους ερμηνευτές και επίσης σε λίγες μέρες κυκλοφορεί από το περιοδικό πίστα και όλη η παράγωγη που έχουμε κάνει μαζί για το νέο cd του Στέλιου Διονυσίου … Έχω στα σκαριά επόμενα ορχηστρικά cd με δικές μου συνθέσεις αλλά και με διασκευές παραδοσιακών και βαλκανικών κομματιών και επίσης ένα βιβλίο με παρτιτούρες με παιδικά τραγούδια που θα συνοδεύεται από cd όλα αυτά πρώτα ο θεός είναι τα μελλοντικά δισκογραφικά μου σχέδια αλλά και πολλές συναυλίες όπως πάντα … στις 12 Απριλίου έχω συναυλία στο Λουτράκι και στις 5 Μάιου στο Μαρούσι στην Helexpo & πολλές ακόμη.

 

4. Τον Ιούνιο του 2006 ανοίξατε τις συναυλίες του James Brown στο Θέατρο Λυκαβηττού και στο Θέατρο Γης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα. Ποια είναι η αίσθηση αυτής της ζωντανής επικοινωνίας με το κοινό και πόσο μπορεί να αγχώνει έναν καλλιτέχνη; Υπέροχη η εμπειρία με τον James Brown τι μπορεί να πεις κανείς για αυτή τη τόσο μεγάλη καλλιτεχνική μορφή… Ένοιωσα δέος δίπλα του… όσον αφορά το άγχος υπάρχει πάντα πριν την εμφάνιση με το που βγαίνω στη σκηνή αυτόματα και σχεδόν μαγικά εξαφανίζεται…

 

5. Τον Ιούνιο του 2009 εκπροσωπώντας την Ελλάδα στο 5ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ακορντεόν στο Ινκαάλινεν της Φινλανδίας, σας απονεμήθηκε τιμητική διάκριση από διάσημους ακορντεονίστες. Πόσο σημαντικό είναι για έναν καλλιτέχνη να τιμάται εκτός συνόρων και μέσα από την προσφορά και το έργο του να κάνει την πατρίδα του γνωστή διεθνώς; Είναι ένα συναίσθημα ανώτερο το οποίο μεταφράζεται σε χαρά, διάθεση για δημιουργία, διάθεση για προσφορά, αγάπη… Ασφαλώς όσοι δημοσιογράφοι με κάλεσαν να μιλήσω για αυτό και το αναμετέδωσαν διέκρινα ότι το αντιμετώπισαν με σεβασμό και υπερήφανα.

 

6. Τον Σεπτέμβριο του 2013 το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «100 Mirrors» σας επέλεξε ως μία από τις 100 Ευρωπαίες γυναίκες-επιχειρηματίες πρότυπο για άλλες γυναίκες που θέλουν να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση. Θεωρείτε τον εαυτό σας γυναίκα-πρότυπο; Τι θα συμβουλεύατε τη σύγχρονη Ελληνίδα;. Πείτε μας λίγα λόγια για τη Zoe Music... Δε γνωρίζω αν είμαι πρότυπο η όχι αυτό θα το δείξει ο χρόνος πάντως μια επιχείρηση για να επιτύχει χρειάζεται έκτος από τη ‘’φλόγα’’ του lider ο οποίος προφανώς ‘’είδε το έργο’’ και προχώρησε στη δημιουργία της επιχείρησης του και πολύ καλό επιτελείο. Πρέπει να είναι πολύ οργανωτική με σωστές κατευθύνσεις η ‘’κεφαλή’’ και πολύ εργατικοί ταλαντούχοι και υπάκουοι οι υπάλληλοι όσοι και αν είτε ένας, είτε πολλοί αν μιλάμε για Μεγάλες επιχειρήσεις… Εγώ ασφαλώς ‘’έφαγα’’ πολλές φορές τα μούτρα μου στο παρελθόν εφόσον δεν είχα καταφέρει να βρω τα σωστά άτομα γύρω μου και εφόσον είχα δίπλα μου άτομα που ας μου επιτραπεί η λέξη ήταν ‘‘αρπακτικά’’ αλλά με σκληρή δουλειά και αρκετές στενάχωρες εμπειρίες, κατάφερνα πάντα να στρώνω τη κατάσταση & να επαναφέρω τη τάξη … Σήμερα νοιώθω πολύ καλά ύστερα από 7 χρόνια δημιουργίας της εταιρίας μου zoe music διότι πλέον μαζί με τον άντρα μου και ένα αξιόλογο επιτελείο δουλεύουμε ομαδικά άρτια με πρόγραμμα και προσεκτικές κινήσεις… εφόσον έχουμε προσαρμοστεί και στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες της εποχής …

 

7. Κλείνοντας, μια ευχή για το Superstars! Να πραγματοποιηθούν όλες σας οι επιθυμίες …Εύχομαι πάντα μεγάλες επιτυχίες!!!

by Deniz kai Despina