1.Πόσα χρόνια ασχολείσαι με το τραγούδι;

 

Περίπου όταν ήμουν 12 χρονών άρχισα να ασχολούμαι με την μουσική ως χόμπυ και αργότερα το θέμα έγινε πιο σοβαρό. Άρχισα να ασχολούμαι πιο “επαγγελματικά” με την μουσική ηχογραφώντας demo τραγούδια για να τα προτείνω σε εταιρείες, είχα μπόλικες αποτυχίες, αλλά ταυτόχρονα είχα ενασχόληση με το αντικείμενο προσπαθώντας να αναβαθμίσω αυτό που έκανα καλλιτεχνικά. Βέβαια είναι αλλιώς να ασχολείσαι και να επικαλείσαι επαγγελματικά αυτό που σου αρέσει να κάνεις παρά να το κάνεις στην φάση “μόνος μου και ότι κάτσει” γιατί άνθρωποι έξω από αυτό νομίζουν ότι η μουσική για εσένα είναι απλώς ένα χόμπι ενώ δεν είναι έτσι τα πράγματα. Μιλάμε πάντως για περίπου 12-13 χρόνια σοβαρής ενασχόλησης με το αντικείμενο.

 

 

 

 

2.Πότε κυκλοφόρησε η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά;

 

Η πρώτη μου δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε πριν από έναν περίπου χρόνο, σε παραγωγή του Σταύρου Ζαχαρία και σύνθεση του Βαγγέλη Σπανακάκη. Το κομμάτι ονομάζεται «Πετάμε Ψηλά», συμμετείχε η Άννυ στα φωνητικά. Πήγε πάρα πολύ καλά δεδομένης της κατάστασης που ζούμε. Ραδιοφωνικά υποστηριχθήκαμε αρκετά πρέπει να πω και να δώσω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μας υποστήριξαν τότε που πρώτο εκδόθηκε το κομμάτι. Και επειδή σε αυτά τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρή η μετέπειτα εξέλιξη τους από τους επαγγελματίες που πλαισιώνουν μια τέτοια προσπάθεια, πρέπει να ευχαριστήσω την Check The Music όπως και την erecords label που δεν σταματήσανε την προσπάθεια και προχωρήσαμε μπροστά.

 

 

 

 

3.Γιατί επέλεξες αλήθεια αυτό το επάγγελμα;

 

Το επάγγελμα του μουσικού για την ακρίβεια δεν νομίζω ότι το επιλέγεις, όσον αφορά την λέξη επάγγελμα μιλάω, και αυτό γιατί, το αν θα παίξεις μουσική είναι στο δικό σου χέρι, το αν θα μπορέσεις να βιοποριστείς μπορεί να είναι εν μέρει στο δικό σου χέρι, αλλά από την άλλη πρέπει να δώσεις και σοβαρή προσοχή στο "αν μπορεί να σου κάτσει". Δεν πιστεύω λοιπόν ότι εγώ επέλεξα να βιοποριστώ έτσι, μάλλον η μουσική με επέλεξε. Πρέπει λοιπόν να πέσεις και στις κατάλληλες περιπτώσεις. Αν και από την μεριά μου βέβαια πάντα ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το αντικείμενο για αυτό που είναι αυτό καθαυτό. Η μουσική είναι ένα επάγγελμα που εκτός από τα άσχημα του έχει και τα καλά του, αλλά τα καλά του υπερτερούν όπως το βλέπω εγώ. Καταρχάς με κάνει και νιώθω ελεύθερος, είναι πολύ καλύτερο να κάνεις κάτι που σου αρέσει παρά να είσαι δυστυχισμένος και τελειωμένος σε μια δουλειά με μια γραβάτα και να χαμογελάς μηχανικά σε πελάτες απλά και μόνο επειδή πρέπει να ζήσεις κάπως, δεν κατηγορώ απαραίτητα αυτούς που το κάνουν, καταλαβαίνω ότι δεν έχουν πολλές λύσεις. Κατά δεύτερον είναι ένα επάγγελμα που σε κάνει να εξελίσσεσαι καλλιτεχνικά, άρα για εμένα είναι πολύ πιο ενδιαφέρον. Μου φαίνεται σαν να "κάνω κάτι ευχάριστο και να πληρώνομαι".

 

 

 

 

4.Σκέφτεσαι για μια καριέρα στο εξωτερικό στο μέλλον;

 

Το εξωτερικό είναι μεγάλη υπόθεση για Έλληνα καλλιτέχνη, είναι σαν να λες σε θνητό ότι θα ζήσει στον Όλυμπο με παρέα τον Δία. Και επειδή το έχω σκεφτεί το θέμα αρκετά, πιστεύω ότι για να πω το οτιδήποτε θα πρέπει να περάσουν κάνα δυο χρόνια ακόμα. Δεν προετοιμάζεσαι με κανέναν τρόπο για μια τέτοια αγορά, είναι τερατώδης και έχει από μόνη της ήδη τόσους πολλούς ανθρώπους να δουλέψουν επάνω σε αυτόν τον τομέα που απλά και μόνο δεν έχει λόγο ούτε καν να κοιτάξει έξω από το σπίτι της. Ακόμα και αν πάει κάποιος στο εξωτερικό, πρέπει να έχει γνωριμίες κτλ. Είναι αδύνατον να πάρεις την θέση κάποιου που έχει μάθει την γλώσσα και τις ιδιοτροπίες της κουλτούρας της οποιασδήποτε χώρας. Υπερτερεί μπροστά σε σένα λοιπόν αυτό που ήδη έχουν εκεί, γιατί αναφέρεται εκ των βάθρων σε αυτό που ζει και αναφέρομαι σε αυτό που κάνω, το ραπ δηλαδή. Εάν πάω στο εξωτερικό, πιθανώς να είναι με άλλη μουσική ιδιότητα/ταυτότητα λοιπόν.

 

 

 

 

5.Συνεργάζεσαι με τον Ταραξία και κυκλοφόρησε πρόσφατα κι ένα τραγούδι σας με τίτλο << Κάνε  κάτι >> πες μας δυο λόγια πάνω σε αυτό!

 

Το "Κάνε Κάτι" είναι ένα κομμάτι που βγήκε για συγκεκριμένο λόγο με συγκεκριμένο θεματολόγιο για οποιοδήποτε κοινό μιας και αφορά όποιον άνθρωπο ζει στην Ελλάδα (και όχι μόνο) αυτήν την περίοδο που τα πράγματα -οικονομικά- είναι δύσκολα. Ο Ταραξίας κατέβηκε από Θεσσαλονίκη κάποια στιγμή και τότε βρήκαμε την ευκαιρία. Το κομμάτι είναι σε σύνθεση και παραγωγή του Βαγγέλη Σπανακάκη και κυκλοφορεί στο itunes από την erecords label. Το εν λόγω digi-single είναι μια απόπειρα να υπάρξει έστω και στην αφρόκρεμα της μουσικής ένας λόγος που να θίγει έστω και με μη-extreme τρόπο αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Ο Ταραξίας με την ιστορία που έχει στην δισκογραφία (όλοι θυμούνται το "Αγνωστοφοβία" είναι πιθανόν, ένας από τους ελάχιστους ράππερς που έχουν αφήσει όντως κάτι ουσιαστικό πίσω τους από την εποχή που εξερράγη αυτό το πράγμα στην Ελλάδα, δηλαδή ο σκληρός και ουσιαστικός κοινωνικοπολιτικός λόγος στο χιπ χοπ. Σκεφτήκαμε ότι είναι ο μοναδικός "αρμόδιος" που θα μπορούσε εκείνη την στιγμή να συμπληρώσει ένα κομμάτι που απαιτούσε τόσο λεπτό χειρισμό στον στίχο του από κάποιον που ξέρει τι κάνει και το έχει ξανακάνει. Και για να είμαστε και ειλικρινείς, πρέπει να ευχαριστήσω τον Ταραξία που ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση αυτή, δεν νομίζω ότι μπορούσε κανείς άλλος να γεμίσει το κομμάτι έτσι. Του έδωσε αυτό που του έλειπε.

 

 

 

 

6.Είσαι καθαρά  τραγουδιστής Ράππερ Μάριε;

 

έχω ακόμα σπουδές να τελειώσω επάνω στην μουσική....είμαι ακόμα μαθητευόμενος φωνητικής, μουσικού οργάνου, μουσικής θεωρίας και αρμονίας. Οπότε ναι, είμαι καθαρά ράππερ ακόμα θέλω δεν θέλω. Μέχρι τουλάχιστον να τελειοποιήσω κάτι άλλο για να μπορέσω να το δείξω προς τα έξω, δεν συνηθίζω να δίνω κάτι που δεν έχω κάνει τέλειο. Άρα δεν μπορώ - τουλάχιστον ακόμα -  να πω ότι είμαι κάτι άλλο εκτός από ράππερ.

 

 

 

 

7.Πως περνάς τις ώρες σου στο διαδίκτυο;

 

Ωχ....μεγάλο θέμα πιάσαμε τώρα. Συνηθίζω να "εξαφανίζομαι" από το διαδίκτυο όσο μπορώ, αλλά είναι απαραίτητο πλέον ακόμη και για να ζήσεις. Πάντως όσον αφορά τα κοινωνικά δίκτυα ασχολούμαι γιατί μιλάω με ανθρώπους που ενδιαφέρονται για αυτό που κάνω, οπότε, περνάω την ώρα μου τσατάροντας κυρίως για επαγγελματικούς λόγους, αν δεν ήταν για την μουσική, πιθανότατα δεν θα είχα καν προφίλ στο facebook. Άλλες φορές βέβαια δεν αντέχω όλα αυτά τα προφίλ που πρέπει να κρατάω όρθια σε Twitter ,linkedin, tumblr, instagram κτλ. Κυρίως όμως πιο παλιά - αλλά και τώρα αρκετά - διαβάζω στο διαδίκτυο και ψάχνω. Συνηθίζω να ενημερώνομαι από αυτό παρά από τα κλασσικά ΜΜΕ. Αισθάνομαι ότι υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία απόψεων στο διαδίκτυο παρά πχ στην τηλεόραση ή στο ραδιόφωνο. Λογικό αν σκεφτείς τις διαστάσεις που έχει πάρει το μέσο.

 

 

 

8. Ετοιμάζεις νέο τραγούδι η κάτι άλλο αυτό τον καιρό;

 

Ποτέ δεν σταματάω να γράφω ιδέες και πάντα θα έχω πράγματα στο «συρτάρι». Αυτήν την στιγμή σκεφτόμαστε πως θα κινηθούμε στο επόμενο πρότζεκτ. Επειδή είναι ρευστή η εποχή, δεν βιαζόμαστε ούτε εγώ ούτε οι συνεργάτες μου να κάνουμε το επόμενο βήμα. Σαφώς βέβαια υπάρχουν ιδέες για τις οποίες δεν θα μιλήσω τώρα. Το σίγουρο είναι ότι τα δυο singles και mixtapes που κυκλοφόρησαν είναι μόνο η αρχή.

 

 

9. Μια ευχή κλίνοντας για το περιοδικό μας από εσένα; 

 

Εύχομαι στο περιοδικό σας τα καλύτερα, πιο πολύ μουσική και πιο πολλοί αναγνώστες, και πάνω απ’ όλα υγεία και ευτυχία σε όλους τους συντελεστές του.

 

By Deniz