1. Νίκο πότε και πως αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός ; ήταν παιδικό σου όνειρο;

Καθόλου παιδικό όνειρο. Παιδαγωγική ήθελα να σπουδάσω, προέκυψε όταν τελικά σπούδαζα στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, όπου ξεκίνησα να συμμετέχω ενεργά σε ομάδες και παραστάσεις. Κάποια στιγμή μαγεύτηκα από την Δέσποινα Μπεμπεδέλη στο "Χάρολντ και Μωντ" (σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη) όπου είδα θεατές να κλαίνε ή να γελάνε σε όλη τη διάρκεια του έργου. Εκεί κατάλαβα ότι το θέατρο είναι σημαντικό. Πως είναι δυνατόν να προσφέρει πνευματικό έργο. Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά.

 

2. Έχεις κάνει και κάποιο άλλο επάγγελμα στο παρελθόν η μόνο θέατρο;

Πολλά επαγγέλματα! Κυρίως όσο σπούδαζα: δακτυλογράφος, υπάλληλος εκδοτικού οίκου, εξωτερικός συνεργάτης τράπεζας, ψήστης σε fast-food και άλλες πιο περιστασιακές. Και χαίρομαι πολύ γι' αυτές τις δουλειές, μου έμαθαν να παίρνω τη δουλειά μου (όποια κι αν είναι αυτή) κι όχι τον εαυτό μου στα σοβαρά. Πέραν του βιοπορισμού όμως, αντιπαθώ τη ρουτίνα, πάντοτε ήθελα να βάζω δυσκολότερους στόχους, να πηγαίνω παραπέρα.

 

3.Πως ένιωσες την πρώτη φορά επάνω στην σκηνή που σε κοίταγε τόσος κόσμος από κάτω;

Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς σε μια παράσταση με την Ομάδα του Πανεπιστημίου το 1997. Είχα άγχος ότι θα ξεχάσω τις ατάκες μου. Κάθε λέξη και έκφραση ήταν τόσο σημαντική! Γρήγορα ξεπέρασα το άγχος κι έμαθα ότι δεν πρέπει να σκέφτομαι τις ατάκες. Το να είσαι επί σκηνής είναι ναρκισσιστική σύμβαση. Αρκεί να μη μένει κανείς εκεί.

 

4. Πες μας κάτι από την καλλίτερη σου συνεργασία και εμπειρία.

Πολλές και σπουδαίες εμπειρίες και άνθρωποι, είμαι τυχερός. Κάνοντας μια διασκευή που μας συγκίνησε όλους (Τομ Σώγερ, σκηνοθεσία Ισίδωρου Σιδέρη, 2006-07), συμμετέχοντας σε πολιτικό έργο σε χώρους με ειδικό ενεργειακό βάρος, στο Γεντί Κουλέ και στα Κρατητήρια της Γκεστάπο (Στη σωφρονιστική αποικία, σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, 2009), η πρώτη θεατρική σκηνοθεσία μου (Καθρέπτης, 2012), η σκηνοθεσία ενός ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους (Οι μικροί άλλοι, 2011), προτρέποντας τα παιδιά να ονειρεύονται (Πεταλουδόσαυρος, σκηνοθεσία Βασίλη Μυριανθόπουλου, 2005-06). Τα όνειρα των παιδιών είναι η πιο σημαντική εμπειρία απ' όλες, είναι η ίδια η αυριανή κοινωνία.

 

5. Τι είναι αυτό που ονειρεύεσαι για το μέλλον;

Ένα πραγματικά "ελεύθερο θέατρο", δίχως Νονούς, στημένες επιτροπές, μιζέρια, ξεκατίνιασμα και επαιτεία. Καλλιτέχνες να συζητούν για τέχνη και όχι για δουλειά. Πολίτες που ενδιαφέρονται για τον πλησίον και πολιτικούς που δεν μας ξεπουλάνε, μια κοινωνία που να σέβεται τη διαφορετικότητα. Σε προσωπικό επίπεδο, ονειρεύομαι... να μπορώ να ονειρεύομαι, το όνειρα μου είναι μη πεπερασμένα, όμως αναλύονται σε πεπερασμένους στόχους, παγίδα παθητικότητας και διαφυγής απ' την πραγματικότητα είναι όταν παραμένουν απλώς όνειρα, χρειάζεται διαρκή προσπάθεια για να παίρνουν διαρκώς σάρκα και οστά.

 

6. Γυμνάζεσαι;

Σωματικά όχι τακτικά. Συνήθως όταν κάνω θέατρο. Δεν υπάρχει χρόνος. Συνήθως λίγο τζόκινγκ στις αγαπημένες μου Τζιτζιφιές, στο φαληρικό όρμο.

 

7.Που εμφανίζεσαι τώρα σε ποιο θέατρο;

Στην "Παναγία των Παρισίων" του Ουγκώ, παράσταση για παιδιά, σε περιοδεία.

 

8. Τι πρέπει να έχει μια κοπέλα για να σου τραβήξει την προσοχή;

Να είναι διαφορετική, φυσική - τα παστωμένα πρόσωπα με απωθούν. Το copy-paste και το Barbie, επίσης, μου τραβάει για λίγο την προσοχή, αλλά μόνο για να φαντασιωθείς το πρωτότυπο. Όταν αντιγράφεις ένα πρότυπο γίνεσαι mainstream-αποδεκτός, αλλά ποτέ δεν είσαι το πρωτότυπο. Όταν μια κοπέλα επενδύει στο πρόσωπο και στο σώμα της, θα κερδίσει σίγουρα την προσοχή, αλλά μόνο ως αντικείμενο. Και για πολλούς άλλους ως βιτρίνα φυσικά. Η ομορφιά της γυναίκας, πηγάζει από τον χαρακτήρα της και αναβλύζει από τα φλογερά μάτια της, μέσα απ' την λεπτή και ευαίσθητη ισορροπία δυναμισμού και θηλυκότητας

 

9. Σκέφτεσαι να κάνεις οικογένεια κάποια στιγμή;

Έχω ήδη οικογένεια. Με λαχτάρα περιμένουμε το δεύτερο μας παιδί.w.facebook.com/video/embed?video_id=124963019650610.

 

Μια ευχή για το Superstars;

Εύχομαι να ξεπεράσετε τα όρια της απλής καλλιτεχνικής ενημέρωσης, να γίνετε αναγκαίοι για τον καθένα μας, προβάλλοντας χρήσιμες αλήθειες και μυστικά. Συνήθως στα showbiz μέσα, πολύς είναι ο λόγος για την εύπεπτη γοητεία της κατασκευασμένης ασημαντότητας της ζωής των καλλιτεχνών- ένα τοις χιλίοις μόνο αληθινή. Η ζωή του καλλιτέχνη, η μαγεία, είναι στη σκηνή, τη στιγμή της δημιουργίας του. Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο βαρετή είναι τις υπόλοιπες ώρες... Και κυρίως σήμερα που η καθημερινότητα έχει δεκάδες επείγοντα ανθρώπινα και κοινωνικά ζητήματα στα οποία η τέχνη έχει τη δύναμη να προσφέρει απαντήσεις και το ελεύθερο διαδίκτυο ως μέσο, προσφέρει την υπέροχη αυτή δυνατότητα. Καλή δύναμη. Ευχαριστώ πολύ.